១. វដ្តរបស់ Taenia Saginata (តេញ៉ាសាច់គោ រឺ តេញ៉ាគោ)
Taenia Saginata បញ្ចេញពងរបស់វាទៅក្នុងលាមកមនុស្ស ក្នុងកង់របស់តេញ៉ាដែលដាច់ចេញទៅក្រៅ។ ពង និងកង់របស់តេញ៉ា (Proglottid) អាចរស់បានខាងក្រៅរយៈពេល ២-៣ខែ ក្នុងបរិស្ថាន។ ពេលសត្វគោស៊ីស្មៅដោយពងតេញ៉ា រឺ កង់តេញ៉ាដែលដាច់ ចេញក្រៅហើយស្ងួតក្នុងបរិយាកាស ពងនោះ ក៏ញាស់ក្នុងពោះវៀនតូចហើយវារុកចូលទៅក្នុងប្រព័ន្ធឈាមរត់ទៅក្នុងសាច់ដុំ (ដោយកំរទៅថ្លើមនិងទៅដល់សរីរាង្គផ្សេងទៀត)។ នៅក្នុងសាច់ដុំវាបង្កើតទៅជាពងគីសហៅថា ចុងអង្ករ(Cysticercus–Cysticerci)។ ពងគីសរបស់តេញ៉ាអាចរស់ក្នុងសាច់ដុំគោរាប់ឆ្នាំ រឺ រហូតដល់មនុស្សបរិភោគសាច់គោឆៅ រឺ ចំអិនមិនល្អ។ ពងគីស មិនត្រូវបានសំលាប់ក្នុងទឹកអាស៊ីតក្រពះទេពីព្រោះវាមានស្រោមពិសេសរបស់វា។ វាញាស់ក្នុងពោះវៀនតូច ហើយក្លាយជាមេតេញ៉ា ក្នុងរយៈពេល២ខែ។ មេតេញ៉ាវាខាំថ្ពក់ជាប់ នឹងជញ្ជាំងពោះវៀន ហើយមានមាត់៤សំរាប់បឺតជញ្ជក់យកអាហារដែលកំពុងជ្រាបចូល ក្នុងឈាមមនុស្ស។ វាដណ្តើមអាហារពីយើង ហើយវារំខានមិនឲ្យអាហារ និងវីតាមីនជ្រាបដោយប្រក្រតីទេ។
     បន្ទាប់ពីបឺតអាហារបានមេតេញ៉ាផលិតកង់តេញ៉ាជាច្រើនកង់កាន់តែវែងទៅៗ។ កង់នីមួយៗរបស់វា សុទ្ធតែមានសរីរាង្គបន្តពូជ របស់វា ហើយវាអាចបឺតស្រូបយកអាហារបានដោយខ្លួនឯង។ តេញ៉ា១អាចផលិតពងប្រមាណ 100 000 ពង ក្នុង១ថ្ងៃ។ តេញ៉ា ពេញវ័យមួយអាចមានពី 1000 ទៅ 2000 កង់ ប្រវែងពី 5ទៅ 10ម៉ែត្រ។ តេញ៉ាពេញវ័យអាចផ្តាច់ខ្លួនបានប្រមាណ៦កង់ក្នុង១ថ្ងៃ។ ជាទូទៅពងរបស់វា នៅក្នុងកង់តេញ៉ារហូតកង់តេញ៉ាចេញដល់ក្រៅជាមួយលាមក រឺ លូនចេញក្រៅដោយខ្លួនឯង តាមរន្ធគូថ។ ពេលដែលកង់តេញ៉ាស្ងួត រឺ ក៏ប្រេះបែក វាបញ្ចេញពងទៅក្រៅ។ ពងតេញ៉ាមានសំបកការពារយ៉ាងក្រាស់។ គោអាចស៊ីស្មៅ ដោយពងតេញ៉ាជាថ្មីទៀត។

២. ការឆ្លងតេញ៉ាភាគច្រើនមិនមានរោគសញ្ញាធ្វើទុក្ខសុខភាពទេ។

បើការឆ្លងតេញ៉ាច្រើនក្នុងពេលតែ១អាចមានបញ្ហាដូចជាៈ

-មានប្រតិកម្ម Allergy ខុសប្រក្រតី

- ក្តៀនលាមក

- រាក

- វិលមុខ

- ឈឺក្បាល

- មិនឃ្លានអាហារ

- ស្ទះពោះវៀន

- ឈឺពោះស្ទុំៗ

• ស្រកទំងន់ កង់តេញ៉ាអាចរុកបណ្តាលឲ្យមានៈ

- រលាកខ្នែងពោះវៀន (រុកពីចុងពោះវៀនធំចូលខ្នែងពោះវៀន)

- រលាកផ្លូវទឹកប្រម៉ាត់ (រុកចូលផ្លូវទឹកប្រម៉ាត់ពីពោះវៀនតូច)

- ការភ័យខ្លាចដោយសារឃើញវាក្នុងលាមក រឺ ពេលលូនចេញក្រៅ

៣. ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ (ការរុករកជំងឺ)៖

១. ពិនិត្យពងតេញ៉ា និង/រឺកង់តេញ៉ា។ យើងអាចរកឃើញពងតេញ៉ា និង/រឺកង់តេញ៉ាក្នុងរយៈពេល ៣ រឺ ២ខែ បន្ទាប់ពី ឆ្លងមេរោគ។

២. ក្នុងអំឡុង៣ខែដំបូងអាចយកឈាមរុករកមើលអង់ទីគ័រប្រឆាំងនឹងតេញ៉ា

៤. ការព្យាបាលៈ

- ប្រើប្រាស់ Praziquantel រឺអាចប្រើ Niclosamide ។ (ត្រូវពិគ្រោះជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិត ដើម្បីបាន ការព្យាបាលត្រឹមត្រូវ)។

- នៅប្រទេសខ្លះគេអាចប្រើ Endoscope ដើម្បីព្យាបាល។ គេប្រើEndoscope ចាក់ថ្នាំចូលក្នុងពោះវៀនតូច ដែលបណ្តាល ឲ្យព្រូនសំប៉ែតទាំងអស់ដាច់ចេញមកក្រៅ។ បើមាននៅក្បាលទំពក់ និងករបស់វា វាអាចផលិតតេញ៉ាថ្មីទៀតបានក្នុងរយៈ ពេល ២ ទៅ ៣ខែ។

៥. វិធីការពារៈ

- ចំអិនសាច់គោឲ្យឆ្អិនកុំឲ្យនៅពណ៌ផ្កាឈូកខាងក្នុង រឺ ចំអិនលើសពី ៦០^oC។

- រឺ បង្កកសាច់គោ ៣-៤ថ្ងៃ ក្នុងសីតុណ្ហភាពទាបជាង ៥^oC។

- កុំបន្ទោរបង់ក្រៅបង្គន់ ពិសេសលើទីវាលដែលគោអាចស៊ីស្មៅ។

Taenia Saginata - Beef Tapeworm

Taenia saginata is a large tapeworm that causes an infection called taeniasis. It is commonly known as the beef tapeworm or cattle tapeworm because it uses cows as intermediate hosts. Humans are the only definitive hosts. Taeniasis occurs worldwide and is relatively common in Africa, Eastern Europe, Latin America and the Philippines.

The life cycle of Taenia saginata starts, when eggs are passed in the feces of an infected human in a container called a proglottid or a tapeworm segment. They can survive a few months out in the environment. If a cow (the intermediate host) feeds on contaminated vegetation, it ingests mature eggs or gravid proglottids. In the small intestine larvae called oncospheres hatch, penetrate the intestinal wall, enter the bloodstream and migrate to muscle tissue (rarely to liver or other organs), where they encyst into cysticerci. The tiny cysticerci can survive for years and still be infective when humans eat the meat. If the beef is not cooked properly, cysticerci excyst in the small intestine and develop into adults within two months. Adults attach to the intestinal wall with their scolex using four suckers. The scolex has a pear-shaped and cup-like appearance reaching 1–2 mm in diameter. It is attached to the neck which starts to produce proglottids that make up the flat, long, segmented body also known as strobila. The proglottids mature and grow bigger as they get further from the neck. They are about 16–20 mm long and 5–7 mm wide and each proglottid has its own reproductive organs. They absorb nutrients through their membranes and produce up to 100 000 eggs per day. Proglottids break off from the tail and move with stool out of the human body. A full-grown Taenia saginata is whitish in colour and has about 1000–2000 proglottids and about six of them detach every day. The eggs usually stay inside the proglottids until they are out in the environment. When the proglottid dries up, it ruptures and releases the eggs. The eggs are embryonated, walnut brown and about 35 micrometers in diameter having a 6-hooked oncosphere inside its thick shell. If the feces land on grazing ground for cattle, a cow might accidentally ingest proglottids or eggs.Taenia saginata can live up to 25 years. It can grow up to 5 meters but in some cases can reach lengths of over 10 meters (coiled in the intestinal tract).

The disease is often asymptomatic. Taeniasis caused by Taenia saginata is more noticeable than taeniasis caused by Taenia solium (although T. solium is overall more dangerous because of the risk of cysticercosis). Heavy infection of Taenia saginata can cause some of the following symptoms:

• allergic reactions
• constipation
• diarrhea
• dizziness
• headache
• loss of appetite
• nausea
• obstruction of the bowel
• stomach ache
• weight loss.

Migrating proglottids can cause:

• inflammation of the appendix)
• inflammation of the bile duct)
• unpleasant surprise when seen in the feces.

Your health care provider makes the Taenia saginata diagnosis by identifying eggs or proglottids. Eggs and proglottids start appearing in the stool sample after three months of the start of the infection. During the first three months antibody detection methods can be used to find antibodies from a blood sample. All Taenia species have similar eggs so identification can only be done at the genus level. For educational purposes the specific species can be identified by examining gravid proglottids. The diagnosis can also be done during an endoscopic examination.

Treatment is traditionally done with an oral drug called praziquantel. It causes paralysis of the worm by opening its membrane calcium channels. Then through peristaltic movements the tapeworm is defecated out. Alternatively niclosamide can be used. Both drugs have some side effects (especially praziquantel) that are similar to actual tapeworm infection symptoms. Endoscopic treatment is available in some areas. In the endoscopic treatment a drug is injected straight to the small intestine. This causes all nearby tapeworms to detach and come out whole. If the scolex (and neck) is left behind, it might produce new segments.

To prevent infection:

• Cook beef at or above 60 °C until it is no longer pink inside. Alternatively freeze the meat at or below -5 °C for a few days.
• Prevent cattle from eating in areas, where vegetation might be contaminated with humans feces.